پله

خاموش نشسته ام

لب این پله سنگی سرد
دستم را زیر چانه ام زده ام
به آن بالا نگاه می کنم
نه تو آمده ای نه فرشته
زیاد اینجا نخواهم ماند
کمی باید جان بگیرم
صبح روز بعد
پرواز