قبول كن
گاهي فكر مي كني كه خودت هستي و خودتهمه تكيه گاه ها يك جورهايي باهات بازي كرده اند
با خودت حرف مي زني و موضوع رو هلاجي مي كني
اول كلي آه و گريه مي كني و نمي خواهي وضعيت و قبول كني
بعد كه واقعيت نمايان مي شه، راهي به جز قبول كردن نداري
تنها تويي كه بايد ناجي خودت باشي
هيچ چيز و هيچ كس به اندازه خودت دلسوزت نيست
اگر مي خواهي همه چيز رو بسازي
آستين هات رو بالا بزن
تمام نيروت رو به كار بگير
غم و غصه ها رو بده به دست باد
دوباره شروع كن
راه ديگه اي نيست، واقعيت رو قبول كن
posted by padideh at 10/04/2006 12:23:00 PM
7 Comments:
اكتيو بودن زماني كه تنهايي و نامردي و نامرادي داره به زانو در مياره آدم رو خيلي شجاعت ميخواد خيلي هوش.تبريك
.پدیده جان سلام
در عشق هميشه قطره اي جنون هست"
."و در جنون هميشه قطره اي عقل
و به روایتی بین دیوانه گی و عاقلی موئی گیر کرده و نمیداند خود را
.چگونه از این میانه رهایی دهد
.پدبده جان تارکت خیلی به دلم نشست
.از متفاوتانی، میدانم
تفاوت تو بزرگ است و پر ارتفاع
.از نوک زمین تا تهِ هقتمین آسمان
،تفاوت تو مانند روز است با من
شِباهتت مانند ماه و تو
.و شعرهایت با هم
:به این بیندیش که
راهي به جز قبول كردن
،برایمان نمانده
باید اقرار کرد
که چارهُ هر دردی
سنگ زیرین آسیاب میباید گشت
.است و دیگر هیچ
،و اینکه تکیه گاه توئی
.بی شوخی و هر بازی
هرگاه بر تو اطمینان مهمان گشت
،و پس از چندی
،تو را از خود و خود را از تو دانست
.بدان که کوه گشته ای و متکی بر خاک
پدیده جان خواندن شعرهایت
.باعث مباهاتم میگردد
.عاشق و شاعر بمانی
.همیشه شاد و همیشه خندان باشی
.سعید از برلین
.پدیده جان سلام دوّمم را پذیرا باش
چند ساعتی بود که صبوری مرا با چشمان دورنگر
.به تماشا نشسته بود
نمیدانم چه چیزی در من کنجکاویش را
.تحریک کرده بوده است
شاید هم
به جای استاد به سفر کرده ام آمده ببیند که برخوردم با نامطلوبیها چگونه است و صبوریم به چه اندازه است، تا هنگامیکه استادم از سفر بازگشت به او تمام ماوقع را
.!گزارش بکند
خوشحالم از اینکه مؤفق شدم
.فونت نوشته را بزرگتر بکنم
.خجالت زدهُ چشمان تو هستم
پدیده جان من متأسفانه معنی
،را نمیدانمlol
خوشحال میشم اگر لطف کنی
.و از آن باخبرم کنی
.همیشه شاد و همیشه خندان باشی
.سعید از برلین
گفتنش آسونه...اما زندگی کردنش نه
هر 10 باری که میام وبلاگت یه بارش صفحه کامنتها باز میشه...
خوبی؟؟
راست میگی که آدم ولش برای دوستای مجازیش هم تنگ میشه....
يادمان باشد : کسي که واقعيت را انکار ميکند فاجعه را دعوت مينمايد.
Post a Comment
<< Home