هنوز در راهم
نیمی از راه را پیموده ام
و آبی جاده را نوشیده ام
بعد این پیچ خطر
حتما نور سپید را خواهم دید
ابر و مه می رود
من شرم را کنار می زنم
دریا و آفتاب را می بویم
پوستم زندگی را می شنود
گوشم تنت را لمس می کند
ونسیم، شعر من را زمزمه می کند
posted by padideh at 1/18/2006 10:13:00 AM
2 Comments:
to ham ke ghermezete :))
پديده نازنينم، يه پديده بايد پديده بمونه. يه چيز مستمر. پس اون حساي قشنگت كو؟ بنويسشون بذار ما هم به لذت خوندن زيباييهات شاد شيم.
Post a Comment
<< Home