Saturday, February 25, 2006

ثانیه های آتش

زمان با مقیاس سیگار تو سنجیده می شود
و تو می توانی
زمان حل شدن من و تو را نزدیک تر کنی
چه دیر این زمان می گذرد
تو محکم به سیگار پک می زنی
تا زودترسپری شوداما
تو هم گاهی تحمل نمی آوری
وسیگار را نیمه خاموش می کنی

3 Comments:

Anonymous Anonymous said...

پدیده جان سلام.
" نه متعلق به زمینم نه آسمان
می رقصم با نت زمان...".
شما چقدر خوش ذوق و سلیقه هستید.
و چقدر احساستان زیاد است.
خوشحالم که باعث شدی از رخوتی چند روزه به در بیام، ازت متشکرم.
و معذرت میخوام که قالب نوشتاری باعث ناراحتیت شد، متأسفم.
با آتش ثانیه هایت سیگاری روشن کردم.
با آمدنت خلوتم را رونقی دیگر بخشیدی.
سحرت ستاره باران باد.
سعید از برلین.

2/26/2006 12:55 AM  
Anonymous Anonymous said...

چه زيبا ترسيم كردي انتظار و شوق و هيجان رو تو سيگار بابا پديده اي به خدا.

2/26/2006 10:43 AM  
Anonymous Anonymous said...

حس نابیه و طبعا تصویر کردنش هم سخته و هم بی حد زیبا!

2/27/2006 12:04 AM  

Post a Comment

<< Home