باش

گره زبانم را باز مي كنم

دوباره شعر مي گويم

دوباره ساز مي زنم

دوباره تنت را مي نگرم

از اين لكنت مي گريزم

مثل هميشه سكوتت را به فال نيك مي گيرم

باش تا زنده بمانم

باش تا سرگردان نباشم

كه بي تو مرا رنگي نيست