رگ بي غيرتي

نمي خواهم چشمانم را باز كنم

وقتي همه جا رنج است و درد

وقتي گروهي، مرد فلج و ساده لوحي را دوره مي كنند

يكي يكي سيلي به صورتش مي زنند و مي خندند

جلوي صدها چشم بي تفاوت او را مي برند

جلوي چشمان ترسوهايي مثل من

وقتي عدالت خواهان يكي يكي پرپر مي شوند

وقتي جسوران مي ميرند و ترسوها صورتك مي زنند

نمي خواهم ببينم نمي خواهم بمانم

مي خواهم رگ بي غيرتيم را ببرم

پ ن: اين پست تقديم مي شود به فرناز سيفي