بعد از مسافر

مسافری که آمد و رفت

روح او را با خود آورد و برد

مسافر یادآور روزهای موسیقی بود

اما کوله بارش را بست و رفت

اینک منم و یک راه مه آلود و تو

مرا یاری کن تا بیابم خویش را

گم شده ام در این هیاهو

در این بی رنگی اسیرم

کیست که دستان مرا رنگین کند؟