پله

خاموش نشسته ام

لب این پله سنگی سرد
دستم را زیر چانه ام زده ام
به آن بالا نگاه می کنم
نه تو آمده ای نه فرشته
زیاد اینجا نخواهم ماند
کمی باید جان بگیرم
صبح روز بعد
پرواز

گم شده

گم شده ام در انتهای این همه شلوغی

در میان چشمان کور
میان این همه آروزی برآورده نشده

ما

بی رنگم و خسته

تویی و فاصله ها
منم و تنهایی ها

حراج

تمام سبکبالیم را
برای یک لحظه با تو بودن
به حراج گذاشته ام