date

صداي نبض خودم را مي شنوم

دلم مي خواهد فرياد بزنم

كمي مي ترسم

كمي دلشوره دارم

دليل كار امروزم تنها تويي

نبايد سرزنشم كني

شكوفه

از سرانگشتانم شكوفه مي ريزد

شكوفه هاي سپيد

به سپيدي لباس عروس

ستاره ها مي رقصند

تا دگر دلتنگ نباشم

شكوفه هايم را اما

به تو هديه مي دهم عزيزم

تا يكي يكيشان را روي زخم هايت بگذاري

دلگيريت را توان ديدنم نيست

لب هاي خاموش

عنكبوت روي لبانم تار مي تند

آسوده لانه اي براي خويش مي سازد

مي داند كه اين لبها حالا حالاها از هم گشوده نمي شوند

اما آن زن مدام قربان صدقه گلدانش مي رود

Risk

می دانید چاره من چیه؟

تنها یک چیز

RISK

عصر جمعه

دلم زرد رنگ است به رنگ عصر جمعه

دوباره خاطره ها را مرور می کنم

شیرین و تلخ

شیرین ها را مو به مو تکرار می کنم

تلخ ها را هر کدام جایی می گذارم

تا این طرف و آن طرف گم شوند

تو را به یاد می آورم

که مرا بنا کردی و فرو ریختی

و من کنون خویش را از نو بنا می کنم

با سنگ مرمر سرد

پرواز

نشست و پرو بال خاكي اش را استراحت داد

لا به لاي پرهارا با انگشتانش پاك كرد

مدت ها پرواز نكرده بود اما احساس خستگي مي كرد

از آب جوي كمي كف دستش جمع كرد

به آرامي روي پرهايش ريخت

بوي شكوفه از تنش برخاست

خودش را در آينه جوي آب نگاه كرد

گل ساعتي زمزمه كرد وقت كم است

با خود گفت تنبلي بس است

بايد پرواز كرد...بايد رفت

پرواز كرد بي آنكه پشت سرش را نگاه كند

سري داستانهاي جديد

نمي دانم چرا اين روزها دوست دارم بيش از پيش به چهره مردم نگاه كنم

گويي كه چهره يكي يكيشان داستاني را برايم بازگو مي كنند

ماه

خسته ام از اين وز وز مدام

از اين هياهو... از فرياد

خسته ام از بيهودگي

به شب پناه خواهم برد

به ماه ... به خاطره ها

طعم درياي جنوب

درياي جنوب بر اندام تو جاري است

من چون صدفي سبك ميان امواجت شناورم

دو مرغ عشق همچنان عشق بازي مي كنند

و من در چشمان مخمور تو مي نگرم

حافظ

دست از طلب ندارم تا كام من برآيد"

"يا جان رسد به جانان يا جان ز تن درآيد

حافظ ، اي معلم كودكي و يار دوران جوانيم

در گوشم اين شعر را خواندي و رفتي

صبحم به خير شد

دورا دور سكه اي از اشكم در حوضچه ات مي اندازم

ناله زمين

زمين با من حرف مي زند

شكوه مي كند از اين همه درد

از اين همه خون

از اين همه بيداد

زمين مي گريد و هق هق مي كند

براي كودكان بي گناه

براي زنان مظلوم

براي مردان شرمنده

مي گويد مي ترسد طاقتش طاق شود

مي خواهد كاري كند اما نمي تواند

مي خواهد نعره بزند

بر تن زخمي اش بوسه مي زنم

به آرامي به او مي گويم صبر كن

بياييد كمكش كنيم. تنش زخمي است زخمي

ناله مي كند مي شنوي؟

پچ پچ

اشاره مي كنم تا به من نزديك شوي

دست هايم را كمك مي گيرم تا

كسي جز تو حرف هايم را نشود

اول نفسي تازه مي كنم تا نيرو بگيرم

آرام آرام هرچه حرف نگفته است با تو ميگويم

بي هيچ پروايي

حرفم كه تمام شد تو حتما لبخند مي زني

از آن لبخندهايي كه ديگر نمي تواني از من دريغ كني

ستاره هاي چشمانت برق مي زنند

و مرا محكم در آغوش مي گيري

اميدوارم مثل هميشه بي كلام نباشي

باران در تابستان

هيچ چيز همچون اين نم باران شبانگاهي

در اين گرماي تابستان

نمي توانست مرا آرام كند

فكر نمي كردم اين آرزوي كوچكم برآورده شود

پس صدايم را مي شنوي... اميدوار باشم