تا آن زمان

تا زماني كه تو را نا به هنگام در آغوش دارم

تا زماني كه در سنگيني خواب نيمه شب

دستانت را بر دوشم احساس مي كنم

و تا زماني كه بي هوا بازوانت را مي بوسم

از مرگ سايه ها خبري نيست

تولد پديده

يكسال از تولد پديده گذشت

از تولد مكاني دنج براي سخن گفتنم

چه زود مي گذرد

...

كودكي در من متولد شد

كه به اميد نفس هايش زنده ام

به گرمي در آغوش مي فشارمش

تمام غصه ها را به دست باد مي دهم

جام

كرخت و خسته جا به جا مي شوم

فرشته به پشتم تلنگري مي زند

برمي گردم و به چشمانش خيره مي شوم

برق چشمان زيبايش مثل هميشه مرا مسخ مي كند

از زير بالهايش جام را بيرون مي آورد

بدون هيچ پرسشي جام را از او مي گيرم

شايد درمان دردم باشد

به ياد درد انتظار

به ياد درد ديدن هرزگي ها و هيچ نگفتن ها

به ياد درد اضطراب مدام

جام را تا ته مي نوشم

سرم را روي سينه فرشته مي گذارم

چشم هايم را مي بندم

تا آرامش را مزه مزه كنم

نبض

از لحظاتمان تنها نبض ها به خاطرم مانده

نبض و نبض و نبض

دل قوي دار

شیشه پنجره را باران شست

از دل من اما

چه کسی نقش تو را خواهد شست؟

آسمان سربی رنگ

من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ

می پرد مرغ نگاهم تا دور

وای، باران

باران

پر مرغان نگاهم را شست
...

خواب رویای فراموشیهاست

خواب را دریابم

که در آن دولت خاموشی هاست

من شکوفایی گلهای امیدم را در رویاها می بینم

و ندایی که به من می گوید

گرچه شب تاریک است

دل قوی دار

سحر نزدیک است
"حميد مصدق"

درد هم آغوشي

بر بدنش دست مي كشد

هر دردي يادآور تك تك لحظات هم آغوشي است

چه بي پروا به كبودي ها در آينه مي نگرد

با انگشت آنها را لمس مي كند

و به چشمان خود به تلخي لبخند مي زند

تكه ابر آرامش

يك تكه ابر را از آسمان گرفتم

دور تن عريانم پيچيدم

و در آرامشي نرم فرو رفتم

ديگر نمي لرزم

ديگر نمي ترسم

اين ستاره هايي كه لابه لايش مانده

شبها برايم شعر زمزمه مي كنند

درس اول

سر در گمم و هدف، كاذب

آسمان دل، آبي خاكستري

سيلي مي زنم به صورتم

تا درس زندگي را فراموش نكنم

درس اول، سرخ كردن صورت با سيلي

سخن

بسياري مردم شادي هاي كوچك را به اميد خوشبختي بزرگ از دست مي دهند
(پرل س.باك)

Many people lose the small joys, in hope for the big happiness
(Pearl S.Buck)

اينجا نبود

مسافر رسيد

منتظر آمدنش بودم تا

نور را از او بگيرم

اشتباه كردم

تكه نورم دست او نبود

درون نگاهش رخنه كردم

شايد آنجا باشد

اما نبود

جستجويم را ادامه خواهم داد

دلسرد نخواهم شد

نور كوچك

وقتي به خودم آمدم كه تهي بودم

از خواب سنگين بيدار شدم اما

ديدن كابوس فقط كرختي به جاي گذاشته

بال و پرم را آرام مي گشايم

همه جا را مي گردم تا گمگشته هايم را بيابم

نيست... هر چه مي گردم نمي يابم شان

اما از زير اين سنگ نوري به چشم مي خورد

باور نمي كنم يكي شان را يافتم

بعد از برزخ

پس از گذشتن از برزخ

پس از گذشتن از چه كنم ها

رسيدم به اينجا

محال است كه اين راه را برگردم

تو با من نيامده اي

اينك قدم زنان به پيش مي روم

دلم را در جيبم پنهان كرده ام

اميدوارم صداي پايت را از پشت سرم بشنوم

يك آرزوي كوچولو

يك صبح روشن

يك روز بي دغدغه

يك پياده روي كوتاه

يك فيلم با پاياني خوش

يك خواب آرام روي بالش پر

گاهي براي آدم مي شوند يك آرزو

پرده رويا كنار مي رود

ديگر مي خواهم بپذيرم كه تو كيستي

پس زدن پرده روياها چه دردناك است

اين كور سوي اميد را هم از من بگير و برو