گمشده

پسر، فرزند چندم خانواده بود

کودکی زیبا و دوست داشتنی

مستعد و باهوش

وقتی به سن جوانی رسید

دکترها به جانش افتادند

درپی اثبات بیماری روحیش بودند

پسر جوان گوشه گیر و شکننده شد

در گیر و دار دکتر و آمپول و قرص

ازخانه بیرون رفت و هیچ وقت برنگشت

جسد باد کرده شناورش را یافتند

اشتباه نکنید او خودکشی نکرده بود

...

بعد از سالها خواهرانش هنوز به دنبالش می گردند

اسمش هنوز بر لبان مادر بیمارش خشک نشده

دور از ذهن نیست که جسد اواشتباه، شناسایی شده باشد

...آه!!! اگر زنده باشد

ما

من و خودم و خواسته هایم
دنبال هم می گردند این روزها
دل من برای خودم تنگ شده
و این خواسته ها را که نگو
مدام من و خودم را غلغک می دهد

طعم آزادی

آسمان، دریا و رهایی

هیجان، فریاد شادی و آب

موسیقی بلند تا مرز کر شدن

رقص و آزادی

روزی روی این کره خاکی

خودم را گم خواهم کرد

زنده باد آزادی

سفر

چمدانم را امشب می بندم

تو و دلتنگی ها را می گذارم

و می روم تا نفسی تازه کنم

پروازی برفراز دریاها خواهم کرد

شاید هم دریا برفراز من پرواز کند

اما باز خواهم گشت

آخر مگر بی تو می شود؟

بعد از مسافر

مسافری که آمد و رفت

روح او را با خود آورد و برد

مسافر یادآور روزهای موسیقی بود

اما کوله بارش را بست و رفت

اینک منم و یک راه مه آلود و تو

مرا یاری کن تا بیابم خویش را

گم شده ام در این هیاهو

در این بی رنگی اسیرم

کیست که دستان مرا رنگین کند؟

من اینک

روح من بارها متولد شده

گاهی در قالب بازیگر، نقاش

گاهی ماهی، کبوتر سفید

مادر چند فرزند قد و نیم قد

مردی جهانگرد

کسی که آمده تا دنیا را متحول کند

کودک شیطانی که هیچ وقت بزرگ نشد

...

روح من بارها متولد شده و مرده است

این بار در قالب زنی است که

تمام زندگی های قبلش را به یاد می آورد

و آمیزه ای است از تمام آنها

قصه مرید

روزی بود و روزگاری

مریدی بود و مرادی

مرید بود سرمست درس های مراد

دنیا را می دید به رنگ کلمات مراد

...

مرید رفت تا دنیا را ببیند

رفت تا برگردد

اما روزی که برگشت

مراد بهانه آورد که چه و چه و چه

مرید رفت و رفت و رفت

وقتی دنیا را با چشم خود دید

بیمار شد بیا و ببین

...

اما یاد گرفت که دنیا یعنی خودش

یعنی چشم خودش، یعنی دل خوش

امروز او رهرو راه خویش است

راهی که خودش آن را تعریف می کند